Na een zoektocht van ongeveer 3 jaar was het fijn om eindelijk het gevoel te krijgen serieus genomen te worden.

Als kind al klachten.
Als kind had ik al snel buikpijn, bijvoorbeeld als ik zenuwachtig was voor iets. Dit is altijd zo geweest. Toen ik iets ouder werd, ging mijn stoelgang ook erg achteruit. Doordat mijn stoelgang zo slecht werd, kreeg ik last van heftige buikpijn aanvallen, waarbij ik huilend van de pijn niet meer van de wc af kon komen. In deze periode was ik zo bang voor de pijn van deze aanvallen dat ik zelfs bang was om mee te gaan op kamp in het tweede jaar van de middelbare school. Het beperkte me en dat als 14-jarige. Na een tijdje heb ik mezelf geleerd om te gaan met de pijn tijdens zo’n aanval waardoor mijn angst afnam.

Na een tijdje werden de aanvallen minder maar kreeg ik last van dagelijkse buikpijn. Bijna elke avond na het avond eten moest ik plat op de bank liggen omdat ik niet meer kon staan of zitten van de buikpijn. Na een half uur zakte de pijn weg en kon ik alles weer doen. Maar het werd erger, uiteindelijk lag ik een uur plat en had ik ook last van benauwdheid tijdens de buikpijn. Daarnaast heb ik in deze periode had ik ook elke dag hoofdpijn en last van een chronische vermoeidheid. Dit was het moment dat ik naar de dokter ben gegaan. Na het gesprek ben ik getest op pfeiffer. Uit de bloedtest kwam dat ik dit niet had. Dus weer naar de dokter, waarbij ik kreeg te horen dat het wel van de stress zou komen.

Mentale gezondheid.
Na een tijdje proberen rustiger aan te doen en af te wachten of mijn klachten zouden minderen gebeurde er helemaal niks. Het enige wat gebeurde was dat ik me steeds slechter ging voelen, ook mentaal. Dus weer naar de dokter toe, samen met mijn moeder. Na het gesprek ben ik licht overspannen verklaard door de dokter. Dit was heftig om te horen als 18-jarige. Overspannen, hoe kan dat? Ik ben nog zo jong? Om hier goed mee aan de slag te gaan ben ik met iemand gaan praten, die me heeft geholpen om bepaalde dingen ook los te laten en te kijken naar wat echt belangrijke dingen zijn. Om mijn cirkel compleet te houden en geen overbodige energie te verspillen. Dit heeft zeker voor een deel geholpen, maar mijn buikpijn, hoofdpijn en vermoeidheid waren niet weg.

Spelen met eten, wat is dat?
Na een jaar ben ik weer naar de dokter gegaan, nog steeds met de klachten van een dagelijkse buikpijn, hoofdpijn en vermoeidheid. Daarnaast voelde ik me in deze periode ook dik, wat niet raar was omdat mijn buik constant opgeblazen was. Na een gesprek bij de dokter kwam de constatering PDS, dit betekent Prikkelbaar Darm Syndroom. Met het advies om te gaan spelen met eten. Weet iemand wat PDS echt is? Want ik heb nog steeds geen idee. Deze benaming is ontzettend vaag en ik geloof niet dat iemand er wat aan heeft. Spelen met eten, wat is dat? Hoe doe ik dat?

Ook met deze doktersafspraak was ik niks opgeschoten. Wel ben ik toen al wat dingen niet gaan eten omdat ik daar heftig op reageerde. Maar alsnog had ik veel buikpijn, was ik opgeblazen en was mijn stoelgang nog steeds om te huilen. Je zal het al raden, ik ben weer naar de dokter gegaan. Dit keer ben ik wel zelfverzekerder heen gegaan, vooral met een doel. Het doel dat er dit keer meer getest werd en een oplossing zou komen. Ook wilde ik nu persé een verwijzing naar een diëtist. Dit was een succes. Mijn bloed werd eindelijk getest op meerdere punten, zoals gluten en schildklier. Uit dit bloedonderzoek bleek dat ik een vertraagde schildklier heb, een vertraagde schildklier betekend een vertraagde stofwisseling. Dit betekent een lage vetverbranding, maar ook psychische klachten. Wat een verband legt met het feit dat ik me mentaal dus ook niet goed voelde.

Daarnaast moest ik eerst een medicijnen slikken om mijn stoelgang wat op gang te helpen. Als dat niet zou werken dan zou ik een verwijzing krijgen naar een diëtist. Dit medicijn werkte totaal niet. Na zes weken aan de stoelgang medicijnen gezeten te hebben heb ik mijn verwijzing gekregen naar de diëtist.

Het persoonlijke dieet.
Na een zoektocht van ongeveer 3 jaar was het fijn om eindelijk het gevoel te krijgen serieus genomen te worden. Er werd nu echt naar een oplossing gezocht voor mijn ‘onverklaarbare’ klachten. Mijn keuze voor Het persoonlijk dieet was simpel. Na het lezen dat Karina Schenk zelf van alles heeft mee gemaakt en zich totaal zou inzetten om ‘onverklaarbare’ klachten te verhelpen was ik om. Nu ben ik nog steeds ontzettend blij met deze keuze.

Momenteel eet ik geen gluten, lactose, aardappels, koolsoorten, gerst, haver en rogge meer. Dit is een hele lijst en het beperkt mijn menu. Maar het is het tot nu toe allemaal waard. Ongeveer 5 maanden eet ik deze voedingstoffen niet meer en ik ben zo vooruitgegaan met mezelf, zowel fysiek als mentaal. Ik heb niet meer elke dag buikpijn, heb al tijden geen hoofdpijn meer gehad en mijn energie is weer bijna helemaal zoals het hoort te zijn. Een wat drukkere week kan ik fluitend doorkomen zonder kapot te zijn in het weekend. Het is een wereld van verschil.

Nu ben ik 20 jaar oud en het gaat officieel GOED met me. Wat bijzonder is om te zeggen na al die jaren van zoeken en me mentaal en fysiek slecht voelen. Ik vraag me wel eens af of ik ook overspannen verklaart zou zijn als er eerder naar mijn darmen werd gekeken in plaats van naar stress. Het zal er zeker deels mee te maken hebben gehad. Het is jammer dat het bij mij zolang heeft geduurd voordat ik de hulp kreeg die ik echt nodig had, maar gelukkig ben ik er wel gekomen na al die jaren.

Lynn